Nico en ik hebben elkaar al telefonisch een paar keer gesproken en wat me opviel is het veelvuldig gebruik van eehhhh eeehhhh…. De eerste keer was het omdat hij het heel spannend vond om me te spreken. De tweede keer is dit echter ook nog en hij heeft in de proefweken twee keer een fout gemaakt. Mij het gevoel geven dat je me kunt kopen en… niet eerlijk zijn.
De afgelopen dagen is hij wederom erg druk en is er minder contact. Voor de proefdate gaan we naar Down Under, op mijn verzoek omdat ik de sfeer fijn vind, het eten heerlijk en ze een grote parkeerplaats hebben met veel privacy. Na wat tijd nuttig aan werk te hebben gezeten spring ik weer in mijn hakken en stap ik de auto in. Nico is al onderweg en zegt dat hij op tijd is… Het had eens anders moeten zijn, ik ga niet wachten op een slaafje!
Als ik van de snelweg af rijd kijk ik om me heen, of hij wellicht in een van de auto’s zit en dan zie ik achter me een grote auto en ja… daar zit hij. Als het stoplicht op groen gaat trek ik op en als hij me links wil passeren kijkt hij mijn auto in. Ik glimlach, geef extra gas en voeg voor hem in. Binnen twee minuten zijn we op de parkeerplaats en stap ik uit.
Nico is ongeveer het tegenovergestelde van Sam deze ochtend en ik moet even schakelen. Waar Sam zich met aandacht kleedt en daar waarde aan hecht komt Nico aan in spijkerbroek, shirt en sneakers. Niets mis mee, maar even anders dan mijn hoofd. Hij heeft een fles wijn (rood, dat lust ik niet, maar Marc is blij) en iets lekkers meegenomen. Ik leg het in de auto en we gaan naar binnen.
We vinden een plekje met uitzicht op de wakeboardbaan en zijn de enigen in de ruimte. Kortom, we kunnen vrij uit praten. Het is nog erg vroeg ik besluit dat we eerst wat borrelen. De nachos met guacemole smaken heerlijk. Ondertussen wisselt het weer tussen stortbuien en zonneschijn en zien we hoe de wakeboarders zich vermaken op de schansen.
Hij is wat relaxter dan aan de telefoon, oogt helemaal niet gespannen. WE hebben het over de proefweek en zijn faux pas. Hij geeft aan da thij het zo graag goed wil doen, dat hij absoluut niet af wil vallen en ik merk dat dus ook bij slaaf zijn de prestatiedrang bij hem naar boven komt. Of er dan iets was wat ik had kunnen doen of zeggen om hem af te laten haken in de eerste week? Zijn eerste reactie is ‘nee’. Later volgt een nuancering dat er uiteraard ook voor hem grenzen zijn. Voor mij is het grappig, ik denk altijd dat de proefweek echt voor beiden geldt, je moet immers weten of het in eerste instantie past. Tegelijk is de pool van hobby Domme’s (dat klinkt echt heel provisorisch) veel kleiner dan het aanbod slaven en moet je dus wel je best doen als slaaf. Rationeel begrijp ik het, maar emotioneel heb ik ook altijd het gevoel dat ik net zo goed beoordeeld wordt. Er zijn ook zat slaven die afhaken of me zelfs volledig ghosten.
Tijdens het gesprek stoort het me dat hij ongeveer elke keer ‘ja… maar’ zegt. We zijn het over een aantal zaken niet eens en dan gebruikt hij dat. Uiteraard heb ik gelijk en dus is een ‘ja maar’ volledig irrelevant. Het gesprek loopt, ik vertel hem over mijn verleden en hij gaat op in vertellen over zijn huis in het buitenland. Het dringt niet tot hem door dat ik al halverwege ben afgehaakt. Hetzelfde geldt over de sport die hij jarenlang heeft beoefend. Ik ben geen sportkenner en voel me op sommige momenten bijna dom omdat ik ‘vanzelfsprekende kennis’ niet beheers. ik snap dat het in jouw wereld groot en normaal is, maar in dit gesprek ben ik nu eenmaal niet vergelijkbaar met je buurvrouw en wens ik mij niet dom te voelen (‘Ken je die echt niet….tot 2x toe).
Ik neem het heft in handen en zeg dat ik naar toilet ga en dat ik daarna over iets anders wil praten. Als ik terugkom maar ik een grap met het bedienend personeel (zowaar ervaren) en ga weer zitten.
Ondertussen is het eten op en tijd voor het dessert. Nico gaat even naar toilet en verwijderd zijn boxer en dan is het tijd voor mijn favoriete onderdeel van het diner (ja, I know, ik ben echt een zoetekauw) . Limoncello panna cotta … Echt, ik geniet terwijl Nico me intens aankijkt… Volgens mij geniet hij net zozeer als ik.
Ik merk bij mijzelf dat ik echt nog overweeg wat ik van Nico vind. Als ik een sanitaire stop doe voordat we naar auto lopen probeer ik erachter te komen wat het is. Van alle dingen in het leven kan ik het slechtste mensen afwijzen. Geloof me, ik heb daten als therapie geprobeerd om dit te leren (met succes) maar na een paar jaar komt dit weer omhoog. Ik vind het een sympathieke vent… maar dat is niet genoeg. Tegelijkertijd kan ik mijn vinger er niet op leggen wat er dan mist.
Bij Eelco wist ik al veel eerder dat hij mij niet kon bieden wat ik zoek als Domme. Bij Nico is me dat niet helder. Het gesprek was oke, ik heb zeker gelachen… maar ik zie hem nog niet naakt aan mijn voeten liggen en dat is een vereiste. Maar hoe ga ik dit nu aanpakken? Ik heb al vaker gezegd, Dominae is voor mij echt een hobby. Ik hoef het niet te doen voor het geld en dat is voor mij zeer belangrijk. Het gaat mij om het plezier dat ik eruit haal en zodoende ben ik selectief over met wie ik afspreek. Alleen is de selectie meestal online al grotendeels geweest en is het anders om iemand live te zeggen dat je het nog niet ziet zitten.
Bij de auto stappen we in en rijden naar de parkeerplaats. Helemaal in het hoekje en zonder inkijk. Ik stap in zijn auto zonder mijn koffer. Dit is me nog niet echt eerder overkomen, ik weet het gewoon niet. En het irriteert me mateloos omdat me dit bijna nooit overkomt. Voordat ik er erg in heb heb ik dit ook uitgesproken. Ach ja, de eerlijke rechtdoorzee aanpak. Eens kijken wat hiervan komt.
Nico geeft direct aan ‘bij twijfel niet doen’ en bijna stap ik uit om weg te gaan. Maar nee. Ik probeer hem nogmaals uit te leggen dat ik niet weet wat er mist en dat het geen nee is, maar geen hell yeah wat het vereiste is. Hij herhaalt zijn verhaal en ik zucht. Nee, ik stap niet uit, we kunnen best nog even praten. Eerder zei hij dat hij ontzettend goed kan masseren (hij durft het aan om te zeggen dat hij het beter kan dan mijn voetreflextherapeute). Ik gebied hem mijn schoenen uit te trekken en hij begint te masseren.
Het is heel erg bijzonder, binnen een minuut zit er een andere man tegenover me. Deze is veel meer in zijn element dan de man waar ik net mee heb gedineerd. Hij geeft aan dat massageolie zou helpen en ik pak snel wat olie uit mijn koffertje (in mijn auto). De massage gaat door en de interactie verandert en opeens is het goed. Zo wil ik hem naakt aan mijn voeten hebben.
Mijn analyse is dat praten niet zijn sterkste kant is. Hij is wat bedachtzamer en ik ben snel en scherp. Dat werkt niet altijd handig als de persoon tegenover me wat meer tijd nodig heeft om te formuleren. Maar de man die nu mijn voeten masseert vind ik leuker.
De tijd in de auto vordert en ik laat mijn handen onder zijn shirt glijden. Wow… hij mag dan wel vergevorderd veertiger zijn, dit lichaam is echt strak. Ik gluur onder zijn shirt en laat mijn handen over zijn huid glijden. Als ik hem hard in zijn tepels knijp draait zijn hoofd weg en is ook hij vertrokken. Ik fluister in zijn oor en haal hem terug. Er is nu een twinkeling in zijn ogen. Ook Nico heeft meer ervaring en ik zie hem tot zichzelf komen.
Later controleer ik zijn pik en ballen. Echt, hoe onmogelijk is het om je pik en ballen zo te scheren dat ik ik niet met mijn handen haren kan pakken. Hij begin met ‘ja maar’ en mijn glimlach wordt groter. Deze krijg je terug denk ik! Zijn pik is overigens net als zijn lijf heerlijk! In principe doet een pik me niet zoveel maar deze doet me denken aan een exemplaar waar ik eerder ervaring mee heb gehad en ik kijk ernaar uit om hem volledig te teasen,… en denyen!
Ook hier besluit ik tot faceslaps en nog wat nipple torture. Ik bied hem de keuze en hij wil iets kiezen waarvan hij denkt dat ik ervan geniet. Je moet niet denken als slaafje, en al helemaal niet willen proberen te begrijpen wat er in mijn hoofd omgaat en wat mij genot schenkt. Het kan zijn dat dit bij andere Meesteressen zo werkt, maar als ik je een vraag stel dan wil ik een oprecht antwoord.
Ik zit er niet goed voor en de faceslaps zijn zacht, maar missen hun uitwerking op mij niet. Elke keer dat mijn hand een gezicht raakt om te slaan voel ik een klein stroomstootje in mijn onderbuik. HEERLIJK.
De tijd is op en ik stap uit. Hij loopt om en ik sta toe dat hij mijn kont nog even vasthoudt. De blik in zijn ogen is ondertussen jongensachtig en ondeugend. Dat vind ik het allerleukste, dan is het tenminste echt spelen.
Voordat ik in de auto stap nog een dikke knuffel en ik vertel hem dat hij door is. De glimlach op zijn gezicht wordt mogelijk nog groter, het is bijna alsof het kerst is.
Ik ben benieuwd wanneer ik Nico weer zie. Als ik deze blog schrijf is het woensdag en staat er een principe date gepland voor volgende week woensdag (met een klein voorbehoud). Dus toch nog een date voor de vakantie.