De afgelopen weken heb ik Alex beter leren kennen in de proefweken. Deze intelligente tuinman (ik charcheer, maar dat mag ik 🙂 ) komt uit het zuiden van het land. Onze gesprekken zijn voldoende interessant dat ik hem een proefweek aanbied, de eerste sinds mijn verlof. Hij grijpt de kans met beide handen aan. Zijn ervaring? Afgezien van wat online spel, nul.
Als ik hem voor de proefweek vraag wat zijn triggers zijn is het antwoord wat vaag. Hij antwoordt simpelweg dat hij nog weinig ervaring heeft en het dus ook niet weet. Fair enough, duidelijk iemand die niet al jaren fantaseert. Tegelijkertijd blijkt hij behoorlijk wat lingerie, bh tops en spelmateriaal te hebben…. Allen ongeveer ongebruikt naar eigen zeggen.
In de eerste proefweek is het altijd druk. Er zijn veel opdrachten die niet perse veel tijd kosten maar ook mijn etiquette en regels worden ingetraind. Alex is welwillend, alleen zorgt zijn werkethos (de beste sub werkt van ’s ochtends vroeg tot middernacht ongeveer) dat het moeilijk is om straffen direct uit te voeren. Het maakt het minder leuk voor mij.
Ik geniet ervan om als ik een straf uitdeel liefst direct dit uitgevoerd te zien… liefst ook nog met een reactie van de sub. Dat maakt voor mij online het genot, naast het gesprek. Alex voert alle straffen uit, als hij de kans heeft. De makkelijkste zijn de nipple torture opdrachten. De posities en overige opdrachten komen pas aan het einde van de dag, als hij thuis is. En daar zit m de crux. Los van dat ik dan moet registreren of hij alle straffen correct heeft uitgevoerd is het voor mij (en ik denk de sub) ook minder leuk om aan het einde vand e dag 10 straffen uit te moeten voeren. Ben ik de enige die dit zo ziet?
Enfin, er werd wel eens een straf vergeten, doelstellingen werden niet altijd gehaald maar aan het gesprek kon ik wel merken dat de intentie niet slecht was / is.
Als ik in de evaluatie van de eerste week vraag hoe hij het vond… is zijn reactie ‘geweldig’. Als ik doorvraag wat hem aanspreekt en wat niet blijft het antwoord wederom vaag. Wat ik is is tijd waarop we beide online zijn en ik hem met zijn speeltjes in een verwarmde ruimte heb. Spoiler, tot op heden is dit niet gebeurt. Kan het, jazeker… maar ik heb tot nu toe niet veel online afspraken gemaakt, juist omdat ik vrijheid in mijn leven wil. Ik ben elke dag online, en bereikbaar maar ik heb simpelweg niet elke seconde van de dag zin om te spelen…. En om te zeggen dat en dan online, dat werkt voor mij minder (live overigens wel, ander verhaal).
Enfin, we plannen een proefdate in. Ik ben ondertussen wel nieuwsgierig naar deze zuiderling. Tussendoor beveel ik hem om skype te installeren en bel ik hem. Zijn accent irriteert me, dat weet ik van de meeste zuiderlingen en hij moet moeite doen om ABN te spreken. Deze ondernemer weet niet beter en geeft ongevraagd zijn mening en advies (als er iets is in het leven waar mijn haren van overeind gaan staan is dat het). Ik geef hem een veeg uit de pan en train hem hoe hij netjes dient te spreken.
Onmogelijk blijkt ook tijdens de chat. Terwijl ik dit typ vraag ik me af waarom ik hem eigenlijk door heb laten gaan… Hij is onbedoeld bijdehand, niet reactief op straffen, weet niet waar hij op triggert en is niet in staat om zijn woorddiarree in te houden….
En toch ontmoeten we elkaar gisteren. Hij loopt naar me toe met een uitgestoken hand die ik negeer terwijl ik hem beveel mijn laarzen te kussen. Beide… WE lopen naar het restaurant waar we na een minuut weer buiten staan. Ik ben hier in de zomer wel geweest op het terras maar blijkbaar is het nu alleen voor eetgasten. En wij willen alleen een drankje.
Ik zoek iets anders uit en hij rijdt achter me aan. Aangekomen zie ik zijn bus…. een werkbus. Alex heeft een opleiding gevolgd in iets totaal anders dan tuinieren…en de switch verbaast me nog steeds. Bij de entree probeert hij de deur open te houden… in plaats van hem open te houden zwaait hij zo hard open dat hij aan de andere kant tegen het kozijn botst. Finesse is niet aan hem besteedt. De volgende deur hangt een briefje wat ik lees waardoor hij de deur bijna tegen mijn neus aan opent. Ik grinnik….We zoeken een plekje in een hoek, met naast ons een tafel waarvan ik had gezien dat ze aan het dessert zitten. Nog even en dan zijn ze weg.
Normaal zou ik al deze onvolkomenheden wijten aan dat hij nerveus is…. alleen is dat niet het geval. Hij zit relaxt tegenover me, kijkt me recht in mijn ogen aan, komt gewoon uit zijn woorden en lijkt in het geheel onaangedaan ondanks dat dit de eerste keer is. Zachtjes praten we en verbeter ik een paar etiquette fouten. Hij volgt de aanwijzingen op, het is geen onwil…
De redenen om nu actief aan de slag te gaan met een Dominante zijn niet specifiek. Hij is wel nieuwsgierig, droomt er niet al jaren van. Sterker nog, hij dacht een maand geleden niet dat hij ooit live zou doen. Bij mij is zowel de openheid als het vertrouwen het deel geweest waardoor ook hij nu toch verder gaat dan hij ooit dacht.
Ik check zijn handen, deze moesten schoon zijn van zand en vuil. Hij heeft ze geschrobt, dat kan ik zien. Ze zitten vol kleine wondjes en zijn gehard. Dit soort handen zie ik in mijn omgeving weinig en ik heb er respect voor.
Als de tafel naast ons leeg is gebied ik hem een nieuw gekocht speeltje om te doen. Even twijfelde ik nog over een op afstand bedienbare butplug… tot Marc terecht tegen me zei dat daar niets vanilla aan is. Fair point.
Hij gaat naar toilet om zijn roze hipster uit te trekken en mijn speeltje om te doen. Als hij terugkomt blijkt hij hem niet te hebben aangezet en mag voor een tweede ronde. Daarna werkt de afstandsbediening. Ik ben benieuwd wat voor effect het heeft… maar ik merk niets als ik de knopjes bedien.
Hierover ga ik verder in gesprek, ik vertel over waar mijn genot zit en wat hij dan het meest aansprekende vond. Een algemeen vaag antwoord volgt en ik probeer het op een aandere manier. Wat hij dan in een sessie zou willen proberen. Zijn reactie is dat hij het niet weet omdat hij nog geen ervaring heeft met dingen.
Na onze drankjes gebied ik hem om af te rekenen en doe ik een sanitaire stop. We lopen naar de auto en bus. Hij heeft deze voor mij schoon moeten maken. Het is donker en de parkeerplaats is verder leeg. aan de buitenkant is zijn bus gebutst… Alex geeft niet veel om uiterlijkheden en is druk om zijn succesvolle onderneming nog meer uit te breiden.
Hij heeft een vlaai meegenomen voor me, uiteraard kan ik dit waarderen en leg deze in mijn auto.
Als hij, na wat suggestie, de deur voor me heeft opengedaan voel ik op de bekleding… zand. Zucht, is het nu zo moeilijk? Ik vraag hem om de achterbank te checken… die is beter. We gaan achterin zitten. Het is koud buiten, vriest een paar graden en de bus is afgekoeld. Ik heb uiteraard een heerlijk warme jas aan. Hij moet zijn jas uittrekken en ik zoek door zijn shirt zijn tepels om hem te pijnigen.
En nu ik dit schrijf krijg ik een flashback….naar Martijn. Want ik knijp hard in zijn tepel en er gebeurt niets. Zijn ademhaling blijft hetzelfde, geen geluid…. niets. Nu hoeft dat uiteraard ook niet, maar het maakt het wel lastiger om te achterhalen waar triggers en grenzen liggen.
Voor drie bijdehante opmerkingen heft hij nog faceslaps tegoed…. Ik kijk er al naar uit. Redelijk als ik ben mag hij kiezen met welke hand hij wil beginnen. Ik haal uit en sla, hard…. Wederom nul reactie. Na wat suggestie bedankt hij me en neemt de tweede en derde in ontvangst.
Daarna ben ik wel klaar… voordat ik in herhaling val in een gesprek over dat ik geniet van zijn/ een reactie op wat ik doe besluit ik dat het genoeg is geweest. In mijn hoofd ben ik nog aan het puzzelen…. Zie ik hierin een uitdaging of brengt het te me weinig genot. Na ons afscheid draait dit nog in mijn hoofd… Bij thuiskomst valt Marc direct aan op de vlaai. Nooit geweten dat hij daar zo dol op is en kletsen we na.
Voor ik ga slapen vraag ik wat hij van de date vond en wat hij het meest interessant/ indrukwekkende vond…. Zijn antwoord: mijn verschijning en dan met name mijn indringende blik. Deze sub is eerlijk en zoekende. De vraag is of ik hier genoeg plezier uithaal om het verder te onderzoeken.
Nu, the morning after the night before ben ik er nog steeds niet over uit. Dus of het to be continued is…. daarover later meer.
En dan opeens zijn mijn dates deze maand op. Er was nog een time waster voor wie ik 19 december heb vrijgehouden…. maar ik schat in dat hij niet durft. Omdat ik covid had kon mijn date met Liselette niet doorgaan en na volgende week heb ik twee weken geen ruimte om af te spreken. Wellicht brengt Januari nog wat nieuwe mogelijkheden… misschien toch die ene date om mijn canes uit te proberen… of een nieuwe prospect die zich meld. Ik droom graag vooruit in ieder geval.