Het is woensdag. In de ochtend berichten Daantje en ik elkaar nog en dan ga ik op in mijn werkdag. Normaliter kijk ik tussendoor nog op mijn telefoon, maar daar is nu amper tijd voor. Daantje heeft hetzelfde, doordat we zo druk zijn met ons werk vliegt de tijd ook voorbij. Zoals gezegd hebben we een andere locatie gekozen. Vanaf mijn werkafspraak is dit twintig minuten rijden. Om iets na half 3 spring ik in de auto en ga op pad.
Blijkbaar ligt de hele stad open want er staat een enorme file, in de stad. Gelukkig kan ik er grotendeels langs via een parallelweg en parkeer ik de auto. Nadat ik ingecheckt ben merk ik dat er een uitdaging is…. Het idee was dat ik zou inchecken en dat ik de kamerdeur even open zou doen en ergens nog een drankje zou doen als hij zich zou voorbereiden zodat hij netjes knielend op me zou wachten als ik de kamer binnenkom.
Helaas, je hebt het kamerpasje nodig om de lift en de gang in te komen. Ik besluit hem dan beneden op te halen (in vanilla kleding). Daantje heeft ook last van de wegwerkzaamheden en is later dan afgesproken. Beneden bij de lift pik ik hem op. Hij begint iets te wauwelen en ik vraag of hij permissie heeft om te spreken. Hij is direct stil en kijkt naar de grond.
Bij de deur naar de gang trek ik de deur open en geef aan dat ik verwacht dat hij de deur openhoudt voor me. Hij is duidelijk van zijn apropos. Waar onze chat luchtig en scherp is wordt de toon live direct gezet.
Op de kamer geef ik hem opdracht om naar de badkamer te gaan en dat hij 15 minuten heeft om zich te spoelen/ voor te bereiden en dat hij pas naar buiten mag komen als ik het aangeef. knielend, met zijn ogen dicht.
In de tussentijd kleed ik me ook op (nee, ik heb hem niet in volle lakoutfit opgehaald bij de lift) en leg mijn speelspullen klaar. Uiteraard heb ik in mijn hoofd een plan van dingen om te doen, en tegelijkertijd, weet ik ook dat dingen vaak veranderen.
Als Daantje naar buiten mag komen geeft hij aan dat er een reden is waarom hij elke 30 minuten graag zijn telefoon wil checken. Ik begrijp dit en geef hem opdracht een wekker te zetten. Hij kruipt achter me aan naar de stoel en kijkt naar beneden….een voor ene doe ik hem zijn polsboeien om.
Daarna is het tijd voor het latex masker. Voor mij is het ook de eerste keer dat ik dit omdoe, en ook Daantje heeft hier geen ervaring mee. Ik zou willen zeggen dat het in een keer soepel ging, maar ik moest goed opletten dat de gaten op de juiste plekken zitten en ik heb hard gelachen tijdens dit proces. Daantje ondergaat het lijdzaam…. al heb ik het idee ook een keer een lachje te horen.
Daarna de halsband en mag hij zijn enkelboeien omdoen. Nu is hij aangekleed en mag hij beginnen met het aanbidden van de laarzen. Hij vraagt netjes of hij ze aan mag raken. Na het aanbidden mag hij me voor het eerst aankijken. Ik vind het masker geweldig staan, hij wordt echt minder menselijk hierdoor.
Als hij me aankijkt doe ik hem zijn tepelklemmen om. Ik weet dat zijn tepels gevoelig zijn en wil eens kijken naar zijn reactie. Terwijl ik wat met zijn tepels speel merk ik dat hij al naar adem snakt… nou dat wordt wat. Op dat moment kijk ik naar beneden en zie ik dat zijn ’tranen van geluk’ zoals hij zijn kwijl (precum) noemt op mijn laarzen is gelekt. Ik gebied hem dit schoon te likken. Nederig buigt hij om mijn schoenen schoon te likken.
De kink van Daantje is met name ass worshipping en etiquette. Hij geniet van regels en is meer van belonen dan van straf. Tegelijkertijd heb ik wel echt zin om weer wat spanking te doen dus weet ik dat dit terug gaat komen. Omdat ik weet dat hij de slavenposities niet kent gebied ik hem de expose aan te nemen… Uiteraard gaat dit niet goed. Als ik hem vraag welke positie dit is antwoord hij ‘de verkeerde positie Dominae’. Ik kan een lach niet onderdrukken. Ons online contact is scherp en cheecky met veel humor en dat blijkt in de sessie ook te worden voortgezet. Mij bevalt dat goed, ik geniet van zijn onmacht en lach zo nu en dan hardop.
De expose voldoet niet en met de ‘wheel of pain’ trek ik de eerste strepen over zijn lichaam. Daarna lijn ik hem aan en gebied ik hem mij te volgen met zijn neus op twee centimeter afstand. In de ene hand de riem en in de andere de stinger, die electrische schokjes geeft. Uiteraard is dit een onmogelijk opdracht en met een glimlach zapp ik hem een aantal keer.
Als ik terugloop geef ik aan dat als hij de volgende keer faalt dat ik de stinger op zijn ballen zet. Net dan gaat de wekker en daarna trek ik liefdevol (oke, absoluut niet), sadistisch de tepelklemmen eraf. Hij begint te miepen. Ik vraag hem wat hij van de opdracht vindt… en 7…. een 7 ?!?!?!? Je mag zo dichtbij mij zijn en dan geef je dat een 7? Hij geeft aan dat dat een 10 is…. dus ik concludeer dat de straf dan een onvoldoende is… En waarom krijgt hij straf? Omdat hij faalt. Dus de opdracht is niet verkeerd, hij is alleen niet in staat deze correct uit te voeren. En dat heeft hij dus volledig aan zichzelf te danken.
Ik vraag wat hij niet meer moet doen…. hij zegt niet falen. Dit levert hem een amusante blik op. Immers is twee keer negatief een positief. Hij begrijpt snel zijn fout en komt daarna helemaal niet meer uit zijn woorden. Dat gebeurt wel vaker en ik geniet ervan dat hij een klein mannetje zonder hersens wordt.
Weer gebied ik hem te volgen en deze keer neem ik de zweep mee. Na een eerste stap volgt de eerste tik… en niet veel later volgen er meer. We lopen langs de grote spiegel waar Daantje zichzelf kan bewonderen…. Het resultaat is prachtig. Ik zou zo met hem naar buiten lopen. Ware het niet dat hij zich nog steeds niet aan de 2 cm regel kan houden en zijn billen kleuren langzaam roze.
Niet roze genoeg naar mijn zin en ik gebied hem om over de knie te komen liggen waarbij ik eindelijk weer eens mijn handen laat gloeien op billen. Hij had nog straf tegoed en weet heel netjes aan te geven waarom hij straf had. Het gebruik van uitroeptekens, het wachten met boeken en het maken van terugtrekkende bewegingen als ‘geintje’ werden niet geapprecieerd.
Voor de 4 uitroeptekens besluit ik dat 80 tikken voldoende is. Ik begin en al snel loopt hij achter met tellen. Hij ziet niet dat ik dit met grote glimlach doe en geniet van het geluid van mijn handen op zijn kont. Iets minder bijdehand wordt hij dan toch. Zijn wekker gaat weer af en na zijn telefoon te hebben gecheckt moet ik uiteraard opnieuw beginnen… dus beginnen we weer bij 1 :)Tja, jij wilde de wekker en ik wil niet minder genot.
Daarna ga ik op bed liggen en gebied ik hem op 2cm afstand van mijn derriere te gaan liggen. Hij mag bewonderen…. Tegelijk geef ik hem de opdracht om 20 bijvoeglijke naamwoorden oor mijn derriere op te noemen. Daantje, die normaal rap is in denken en snel weet te verwoorden valt stil. De aanblik van mijn derriere maakt dat hij niet kan denken… met moeite komen de woorden. Dat hij niet kan denken blijkt uit het bijvoeglijke naamwoord ‘sprankelende’ derriere. Waarmee hij een harde lach ontlokt… Of ik een fontein ben? Nee, Dominae.. stamelt hij. De rest van de woorden komen met moeite en wederom worden we onderbroken door zijn wekker (dit was de laatste keer dat ik zoiets toesta).
De uren vliegen voorbij en het is alweer bijna tijd om af te ronden. Hetis tijd om de butplug in te brengen. Hij heeft wel wat ervaring, maar niet zoveel en ik heb een trainingsset voor hem gekocht. De middelste lijkt me redelijk om mee te beginnen. Als deze is ingebracht floept hij er binnen twee bewegingen weer uit. We proberen nog een keer maar hij is duidelijk te klein. Dan maar de grote butplug. Deze blijft wel zitten en ik gebied Daantje om op de grond te gaan liggen. Ik ga boven hem staan zodat hij een geweldig uitzicht heeft. Zijn fysieke reactie is onmiskenbaar en doet me lachen. Wat zijn mannen toch zielig wezens die simpelweg hun pik volgen. En in dit geval is die pik van mij….
Als laatste laat ik hem op bed liggen en geef aan dat hij nog wel een beloning verdient heeft. Uiteraard kan hij zelf niet meer bedenken waarvoor, maar ik geef hem weinig kans om te denken als ik op zijn gezicht ga zitten…. ik hoor eerst wat intense ademhaling maar dit stopt snel. Alles wordt afgedekt en hij krijgt geen lucht meer. Doodstil blijft hij liggen tot ik langzaam weer omhoog kom en hem in hoor ademen. Vooraf is hij gewaarschuwd geweest dat ik gebruik ga maken van mijn mogelijkheden…
Geen van mijn andere subs is zo infatuated (weet echt geen beter woord) met mijn derriere…. Dus ik geniet hier extra van. Facesitting is voor mij ook nieuw en geeft weer een hele nieuwe machtsbelevenis. Vooral het feit dat hij machteloos ligt ondanks dat hij niet vastligt geeft een fijne steek van binnen. Volledige overgave en vertrouwen in een. Dit herhaal ik kort en ik sta hem toe om met 1 hand mijn derriere kort aan te raken. Een jaar geleden hebben we een matrix opgesteld wat de straf zou zijn hiervoor… Nu moet ik erom lachen omdat we al zoveel verder zijn.
Hij mag van mij niet klaarkomen en moet om toestemming vragen. Na een aantal keer nee…. krijgt hij eindelijk een ja. En de ontlading van al die dagen niet komen en in mijn nabijheid zijn is groot. Hij ontspant en het is ook tijd om weer terug te gaan naar het normale leven. Ik check en dubbelcheck of alles oke is en krijg een grote glimlach en een overtuigend JA. Terwijl hij de badkamer induikt kleed ik me om en beneden tilt hij galant de koffer in mijn auto.
Op de terugweg is het stil. Hij is snel naar huis en ik sta nog 1,5uur in de file omdat het onmogelijk is om de stad uit te komen. Ondertussen staat mijn telefoon roodgloeiend van iedereen die gesmult heeft van de blog en wil weten hoe het is geweest…. Zoals iedereen hebben ze geduld moeten hebben tot dit live staat. Als ik thuis kom ben ik nog vol energie alsof ik een vakantie heb gehad en nog volop aan het nagenieten. Ik heb me tijdens de sessie geen moment zwanger gevoeld en kon volledig opgaan in het spel en Dominae. De wereld bestond uit die kamer en het spel met Daantje. Wat heb ik dat gemist.
Of Daantje en ik weer gaan afspreken? Wat mij betreft wel. De date was amusant, inspirerend en de honger naar meer is aangewakkerd. Ik hoop dan ook echt dat we elkaar volgend jaar nog een keer gaan zien… en dat ik deze zomer ook nog een playdate ga regelen met een sub ie voldoet aan mijn standaarden.
Voor nu, nog steeds nagenieten en helaas weer terug naar het gewone leven… werk roept.