Een droge dinsdag in oktober. Ik ben al vroeg onderweg naar mijn werk om daar mijn eerste werkmeeting te hebben. Eerst bel ik met Petertje en daarna check ik met mijn collega wat de beste aanpak is om de gesprekspartners van het overleg van twee kanten in beweging te krijgen. Er is weinig tijd voor wat voorspel om te spelen in mijn hoofd.
Gisteravond heb ik de reistijd gecheckt naar het tentje in Leiden waar we hebben afgesproken. Ik dacht dat dit dichtbij kantoor was, maar het blijkt nog een half uur rijden. Roberto zoekt een alternatief maar qua reistijd maakt het niet veel uit… Tja, dat had ik even iets eerder uit moeten zoeken. Mijn agenda voor vandaag is strak achter elkaar door gepland.
Tijdens het overleg sta ik vol aan… en tussendoor geef ik aan dat ik wellicht een paar minuten later ben. Iedereen heeft wel een collega die lang van stof is en bij mij is dat mijn manager. Met een paar rake opmerkingen stuur ik het overleg richting acties en conclusie. Uiteindelijk stoppen we stipt op tijd en spring ik in mijn auto op naar de date.
Tijd voor wat voorpret. Roberto dient nu drie weken. Hij is vrolijk en goedgeluimd… het meeste van de tijd. Soms stuurt hij hele verhalen over hoe hij bdsm zou zien… wetende dat dit nooit realiteit wordt. We hebben via de chat al behoorlijk wat bijzondere gesprekken gehad en ondanks dat ik hem eigenlijk geen proefweek wilde aanbieden ben ik blij dat hij me dient.
De afgelopen week is hij ziek geweest en heeft niet alle opdrachten kunnen doen. Voor hem is het spannend om af te spreken, daarom mocht hij een voorstel doen voor waar. Hij heeft een bekend gezicht en is erg bezorgd om iemand tegen te komen. Vooraf heeft hij al een cover story en ik lach in mijzelf. Zoveel zorgen terwijl mensen aan de buitenkant echt weinig zien.
Zijn lief had de auto nodig en dus komt hij op de fiets. Ik rijd exact op tijd de parkeerplaats op en parkeer mijn auto. Voordat hij de portier open kan doen heb ik mijn jas gepakt en sta ik op. Ik kijk in ogen die wel wat op die van mij lijken en zie de zenuwen van hem af druipen. Heerlijk vind ik dit moment…. Hij onzeker en ik zelfverzekerd.
Ik bied hem mijn hand aan en hij kust deze met een knik. Braaf. We draaien ons om en lopen naar het restaurant. Uiteraard, lange mannen vergeten altijd dat Dames de tred bepalen en binnen een paar stappen fluit ik hem terug. Met mijn hoge leren laarsjes en leren broek ben ik aan de ene kant het toonbeeld van een dominante Dame… en tegelijk is het tegenwoordig zo gepast om te dragen. Op mijn werk zijn ze niet anders gewend.
Er zijn allemaal tenten, vlonders, een surfschool en het restaurant is voor de helft in een kas gesitueerd aan een grote recreatieplas gelegen… echt mijn type tent. Overal liggen Perzische tapijten op de vloer en hangen en staan grote planten. Goed gekozen Roberto.
Het is nog vroeg voor de lunch en ik kies een tafel in een hoek uit. We zitten rustig en apart. Ik kan door de glazen kaswand naar buiten kijken en Roberto langs mij naar het restaurant. Er komt niemand onze bestelling opnemen en Roberto vraagt of hij het drinken mag bestellen. Als hij terugkomt vraag ik of hij ook het eten bestelt heeft. Dat heeft hij gedaan….. Zonder toestemming. Hiermee heeft hij mij de kans ontnomen om nog specifieke wensen door te geven voor de lunch.
Hij krimpt voor mijn ogen en kijkt me aan met een gepijnigde blik. Het is wat het is. Het eten komt en smaakt heerlijk. Terwijl ik rustig mijn salade verorber gaat het gesprek verder over onderwerpen die we via de chat hebben aangestipt. Het valt me op dat hij me aankijkt maar dat ik zijn blik niet kan vasthouden. Zijn ogen worden groot en hij zwaait als hij een bekende binnen ziet lopen.
Het stressniveau stijgt aan de andere kant van mijn tafel. Nog vaker schieten de ogen weg tot ik hem erop aanspreek. Waarom kijk je me niet langer aan? Is dat achter me interessanter? Roberto krimpt weer even… en reageert dat mijn blik zo intens is dat hij denkt erin verdrinkt. En dat hij nog niet zo diep kan gaan op deze openbare plek.
Terwijl hij aan zijn lunch begint beantwoord ik vragen die hij heeft over mij. Voor eenieder die in de buurt zit lijkt het een leuk gesprek, met af en toe wat verbale tikken die over tafel vliegen. Als ik even mijzelf opfris zie ik dat hij langs is gelopen bij zijn bekende en is hij een en al glimlach. Aan tafel lijkt hij weer het kleine schooljongetje. Ongemakkelijk en niet zichzelf. Zijn onrust maakt mij onrustig en ik stel voor om te vertrekken. Als hij afrekent haalt hij ook zijn cadeautje op wat hij heeft meegenomen.
Iets zelfgemaakts zoets waarvan mijn mond begint te wateren. We lopen naar buiten in de zon en deze keer zorgt Roberto er goed voor om naast me te blijven lopen. Ik draag het tasje met nog een cadeautje en bij de auto aangekomen geef ik hem het en kan hij toekijken hoe ik de auto in gereedheid breng. Ik wijs hem waar ik ga parkeren en hij loopt erheen.
Als hij eindelijk achterin kan zitten pak ik het cadeautje uit. Hij heeft op mijn Amazon wishlist gekeken en een nagellak en primer voor me gekocht… en een doosje bonbons. Uiteraard hoeft dit niet, maar het is zo fijn als iemand attent is.
Ook in de auto ontspant hij nog niet. Mannen worden soms kleine jongens als ze onzeker zijn en ik merk wel dat hij het liefst nu over de grond naar me toe zou kruipen… maar ja, dat past niet echt 🙂
Vanwege zijn onrust ben ik mild geweest en heeft hij zelfs zijn ondergoed nog aan. Omdat ik het lastig vind om hem in te schatten blijf ik milder. Uiteraard krijgt hij nog wel straf voor een aantal kleine dingen die hij heeft gedaan, waaronder voor mij denken. Ik sla hem hard en zie zijn pupillen een fractie van een seconde vergroten en weer verkleinen. Hij heeft dit nodig. De schaamte en het genot spoelen over hem heen.
Als hij weer een beetje is bijgekomen leg ik mijn benen op zijn schoot. Hij wil mijn schoenen likken en laat ik er nou net vandaag op gewezen zijn dat er nog een vlekje zit. Hij begint rustig aan de rand van mijn zool kusjes te geven en kan zichzelf niet inhouden. Voor hij zichzelf kan bedwingen glijdt zijn tong over het leer. Daar heb ik geen toestemming voor gegeven!
Ik corrigeer hem en bied de andere schoen aan. Deze sub wil niets anders dan echt dienen en zich vrij voelen. Ondanks dat ik de eerste Domme ben met wie hij contact heeft laat hij me volledig toe. Dat is zo krachtig als sub. Niet door te zeggen maar doordat je hele wezen ademt dat je dienstbaar bent aan de Dominante. Ik merk dan ook dat het me raakt en opwindt… mijn ademhaling versnelt en ik zou hem graag met mijn zweep dirigeren.
Omdat hij wegzweeft en weer hard landt, meer wil en terugtrekt check ik hoe het met hem gaat. Deze beginner is duidelijk toe aan meer! Ik stel dan ook voor om een volgende date in een hotel te plannen…. en ben benieuwd wanneer dat zal lukken want eigenlijk is alleen dinsdag een optie voor ons beider agenda.
Als we zijn uitgestapt (ik moet de deur voor hem openmaken ivm kinderslot) geef ik hem nog een knuffel voordat ik weer in mijn auto spring en naar mijn werk rijd. Ik voel me opgeladen en energiek voor het volgende overleg. Hoewel ik mijn hoofd weer volledig bij het volgende overleg moet hebben en daarna doorrijd naar Liselette… Roberto heeft me geraakt in de simpliciteit van hoe hij zich openstelt.
Een van de mooiste dingen is zijn bereidheid zichzelf te onderzoeken en mij als Domme mee te laten doen. Overigens… Hij heeft zijn versie ook uitgeschreven…. Dus je kunt zijn beleving ook lezen.