Even een kleine terugblik naar dit weekend… Want mijn eerste weekend vrij in tijden was fenomenaal. Over vrijdag is denk ik wel genoeg gezegd… Wat een bizarre topdag! Op zaterdag is er ook nog een en ander gebeurd.
Allereerst heb ik natuurlijk geblogd… en dat was samen met uitslapen mijn hele ochtend :). In de middag heb ik afgesproken om met een vriendin te gaan wandelen en wat te drinken. Voor ik vertrek vraag ik Fred of hij nog ergens tijd heeft om te chatten over ons. Hij is niet online.
Ik ga onderweg naar een parkeerplaats in een bos, Mijn vriendin heb ik sinds januari niet meer gezien, en dus ook niet vertelt over mijn activiteiten als Dominae. Vertel ik dit iedereen? Zeker niet! Los van dat Marc dat niet fijn vindt omdat er toch een stigma aan kleeft heb ik ook niet de behoefte om iedereen in mijn omgeving deelgenoot hiervan te maken. Deze blog is niet de eerste keer dat ik over intieme processen in mijn leven schrijf, en niet iedereen kan dit meelezen, of weet dan dat het mij betreft :).
Ze reageert vol interesse (heerlijk, ook iemand met zo’n open nieuwsgierigheid) en wil uiteraard mijn blog lezen. Deze dame is een schrijver in de dop die naast haar werk ook een schrijversopleiding volgt. Mijn hele leven is mij gezegd dat ik niet goed kan schrijven. Zodoende dat ik mijn blog ook nooit als leuk leesvoer heb beschouwd, al krijg ik toch terug dat mensen het graag lezen. Een compliment van de vriendin voelt dan ook extra goed.
Tijdens onze pauze post ik een foto van de meest goddelijk red velvet cake die ik ooit heb gegeten… Een paar minuten later pingt mijn telefoon met dat er een betaling is binnengekomen. Traktatie van de Vlaming <3. Dit voelt zo goed en fijn. Ik krijg een warm gevoel van binnen en vertel het trots aan mijn vriendin die uiteraard geïntrigeerd is. Ik word verwend, zo voelt het. Iemand gunt mij/ ons iets lekkers en vind het fijn/ vanzelfsprekend om een bijdrage daaraan te doen. Mijn vriendin leest in de tussentijd een deel van mijn blog en we spreken vrij over wat het met me doet, hoe het me aanspreekt en wat Marc ervan vindt (waar ik ook nog een post aan wil wijden).
Als ik thuis kom zie ik een bericht van Fred. Of hij nog heeft nagedacht over onze relatie was mijn vraag. Hij geeft aan dat hij geen tijd had maar vraagt of ik het wel heb gehad. Ja… Het lijkt me beter om het contact te beëindigen. Het genot weegt niet op tegen het drama… en eerlijk is eerlijk. Die hele financiële discussie zit me dwars. Hij wil alsnog mijn aankopen van vrijdag vergoeden maar ik geef aan dat ik dat niet wil. De suggestie is gewekt dat ik het alleen voor het geld doe en dat heeft zo’n wrange nasmaak nagelaten dat ik zowel het contact wil beëindigen als dat ik geen cent van hem wil. De grap is dat hij het voorrecht om mij te mogen betalen heeft verloren. Klinkt dat raar? Wellicht. Ik ga kijken of ik het uit kan leggen.
Ik ga even terug in de tijd. In mijn jongere jaren in de kroeg. Als scholier had ik het nooit breed, wel was het zo dat ik niet zomaar drankjes aannam van anderen. Ik kon dat niet terug doen en houd er niet van om bij iemand in het krijt te staan. Eens een vervelende ervaring gehad met iemand die een drankje voor met betaalt had en daardoor direct verwachtingen had. Zo ben ik niet en sindsdien heb ik dan ook alleen drankjes aangenomen als ik je goed kende en wist dat er geen bedoelingen bij zaten. Kortom, only trusted people got to give me.
Daarnaast heb ik een tijd in het buitenland gewoond. Hierbij was ik uitgenodigd op date door een vriend die meer wilde. Mijn eerste date daar en dat was erg leuk. Ik stond erop om zelf te betalen waarmee ik de arme jongen ook nog in een lastig parket bracht. Het voordeel is dat de term ‘going Dutch’ toen erg van toepassing was. Ik realiseerde me daardoor dat ik met mijn houding ook de ander ruimte ontnam om me een plezier te doen.
Drankjes in de kroeg heb ik nooit aangenomen, maar als Dominae voelt dit anders. Uiteraard word ik gefêteerd, dat is logisch. Mijn tijd is waardevol en mijn aandacht niet zonder attentie. Kick ik dan op het geld? Nee en ja. Nog steeds vind ik de attentie dat iemand mij iets cadeau doet leuk. Ik heb liever 10* 50 euro dan 1maal 500. Want dan kan ik er 10 keer van genieten. Of nog liever krijg ik iets cadeau zodat ik er elke keer aan terug kan denken. Zo denk ik elke keer dat ik mijn sexy Marlies Dekkers beha aantrek aan de genereuze slaaf die hem me heeft gegeven.
De afgelopen weken zijn de slaafje V. en Petertje zeer charmant geweest. Kleine bijdragen of juist iets van mijn wishlist hebben mijn BDSM uitbreiding goed gedaan en elke dag opgefleurd. Of het nu een kop koffie is, een bijdrage aan mijn nieuwe laptop of een strapon of topje wat ik cadeau krijg. Het gevoel in mijn kruis is altijd aanwezig.
Of diegene met wie ik contact heb en die geen proefweek aangaat maar wel een donatie doet voor mijn tijd. Een oud slaafje die aan me dacht en me een kleine tribute doet. Het voelt goed en terecht dat Dominae dit krijgt (en hoe groot het contrast met de vanilla mij die denkt dat er dan iets tegenover moet staan).
Kortom, Dominae verdient al deze aandacht en attenties en hoeft daar niets voor te doen. Simpelweg zijn, reageren op berichten of inspireren met tweets is voldoende om de tributes en attenties te verantwoorden. Uiteraard kost online contact met mij geld, en kom ik niet zomaar op een afspraak. Dat heeft niets te maken met commercieel zijn of geen plezier hebben. Ik geniet enorm van het contact maar ben niet je minnares.
Hoe groot het contrast tussen eerder genoemde en anderen. Fred heeft bij de eerte week al gezegd dat het teveel was. Overigens heeft hij dat later met schaamte teruggenomen toen hij de intensiteit van het contact merkte. Voor de eerste meeting had hij ook opmerkingen tussendoor heb ik hem voor niets gezienen hij heeft dus niets betaalt voor de laatste meeting. Tegelijk heeft hij me heel attent wel een paar prachtige handschoenen en polsboeien cadeau gedaan, zonder dat ik daarom vroeg. Dit zet me wel aan het denken…
Zo heb ik nu drie prospects waar het echt mee klikt. Ik heb dus met alledrie al een dag gechat en denk dat een proefweek leuk zou zijn. De ene wil eigenlijk live en dus niet online geld overmaken, een cashmeet zou een goede optie zijn. Ik snap dit, maar ik ga niet zomaar afspreken. Marc geeft ook aan dat hij dan wel erg makkelijk een ’trusted slave’ wordt. Je moet het vertrouwen verdienen om me live te mogen ontmoeten.
De ander heeft vantevoren gevraagd wat het bedrag is en vind als hij doorrekent het bedrag erg hoog. Logisch, en hij bedenkt wat hij aan wil gaan voordat hij erin stapt. Redelijk als je een lange termijn relatie wil opbouwen.
Een derde kickt op een fantasie die ik met hem uitwerk (zowaar weer iemand die in het bos verrast wil worden), maar voor nu vind ik dat hij genoeg heeft mogen meeliften op mijn fantasie en dat ik pas weer met hem praat als er een attentie wordt gedaan.
Kortom, bij de prospects blijft het hangen op de financiële kant. Wat uiteraard jammer is maar ook een harde grens voor mij. Ik vraag je niet perse een tribute vooraf (ik overwoog het, maar het past niet bij mijn stijl….) want ik ben geïnteresseerd of je bij me past en benieuwd naar je kinks. Daar staat tegenover dat ik je dus al tijd geef en dat ook ik vaker ben gecheat waarbij iemand een foto vroeg en daarna verdween.
Ik ben niet commercieel en dat wil ik ook nooit worden. Geld is niet het doel maar wel een wijze om je goedkeuring en waardering te uiten. Om te laten zien hoe je me als onderdaan dient en respect toont voor de Godin die ik ben. Het feit dat je me mag fêteren is al een kleine eer an sich als je bedenkt hoe ik dit in mijn vanilla leven niet toelaat.
Mocht je een attentie willen geven 😉 https://paypal.me/DSuae?locale.x=nl_NL
Of vraag of er nog iets op mijn wishlist staat.