Mijn eerste blog bericht en ik had graag gewild dat het een luchtig en enthousiast bericht zou zijn. Zoals ik ook ben. Maar nee, helaas.
Even terug naar het begin van Fred. Twee weken geleden benaderd deze man me en we beginnen te chatten. Hij is in een relatie en kan daarin zijn onderdanige gevoelens niet kwijt. Dat hij contact zoekt met mij verbaast me, aangezien ik alleen online contact heb. Hij heeft al meer dan twintig jaar ervaring en over het algemeen haak ik dan af. Voor mij zit de lol in het samen ontdekken.
Of ik ervaring heb met TPE en chantage? Nee, wat dat betreft ben ik een groentje. Wat houdt dat dan in? Dat ik zijn bankrekening overneem en chanteer met exposure. Dat ik als straf foto’s uit zijn online omgeving verwijder waar alleen ik toegang toe heb. Oh, en klein detail, hij gaat proberen er onderuit te komen
Hij heeft een definitie van slaaf en sub. Een sub wil dienen en een slaaf moet gedwongen worden. Tot nu toe heb ik volgens die definitie alleen maar subs gehad. Of een slaaf echt bij me past weet ik niet, maar ik ben wel nieuwsgierig.
Dit is helemaal nieuw voor me en ik bedenk welke mogelijkheden ik zie. Allereerst denk ik vooral, wat een gedoe… Na veel gechat geef ik aan dat hij een proefweek mag starten, maar dat ik het op mijn manier doe. Echt, hoe is het toch met veel ervaren subs/ slaven me proberen in hun hokje te duwen? Ga dan naar een professioneel Meesteres, die doet alles wat je wilt.
De proefweek begint en ja, na twee dagen vind ik ’s ochtends een lange mail in mijn inbox waarin hij aangeeft dat hij twijfelt, of ik er wel echt lol aan beleef en dat ik het niet moet faken. De avond ervoor heb ik aangegeven dat ik natuurlijk ook een mail aan zijn collega’s kan sturen en dat vind hij niet geloofwaardig. Ik ben pissig! Ik ben erg eerlijk geweest over mijn ervaring en dat ik het onderzoek. Ik zoek hem en zijn werk emailadres op en mail hem een naaktfoto van hemzelf. Hoe bedoel je aan mij twijfelen?
Nadat ik op send druk krijg ik het warm en een enorme rush. Fred is ook al wakker en als ik hem vertel wat ik gedaan heb schiet hij in de stress, roept dat zijn werk email gemonitord word en dat als dit uitkomt hij aangifte moet doen.
oke, dat was dus te impulsief van me, maar je moet me niet uitdagen. Direct geef ik aan dat ik daar enorm van schrik en verwijder alle foto’s en geef hem toegang tot zijn accounts. Chanteren lijkt me leuk, maar ik heb geen kwaad in zin en al helemaal niet aan iets juridisch (daarover in een andere blogpost meer).
Een half uur later geeft hij aan dat hij gekomen is van de rush en dat hij me onderschat heeft. We kletsen en besluiten toch verder te gaan, met de melding dat hij me echt niet uit moet dagen.
Het contact is eigenlijk super leuk. Hij geeft aan dat hij niet de keuze wil hebben om te stoppen. Ik ben de enige die daarvoor mag kiezen. Twee dagen later begint het ge-emmer weer… Dat de beelden die ik schets te sensueel zijn en niet hard genoeg…Of ik er wel echt van geniet en nog meer van dat geneuzel. Ik baal enorm. Vind het super leuk met hem en wat dit dan weer is. Ik ben een paar dagen op vakantie en ontzettend ontspannen. Hij is de enige slaaf met wie ik op dat moment contact heb en terwijl ik als een hippie rondhuppel heb ik helemaal geen zin in heel streng zijn.
Chatten blijkt niet te werken en we bellen via Skype. Daar spreken we uit dat het zijn onzekerheid is. Terwijl ik net met Marc heb besloten dat ik met hem mag gaan shoppen loopt hij te flipperen. Heen en weer.
Na het gesprek kalmeert hij, hij wil verder, hij vindt me leuk en we gaan weer door. Maar even serieus, Hoe dan… Zoveel ervaring en dan in de war door een online Domme die net pas komt kijken?
Net als we de tweede proefweek begonnen zijn (en het lijkt alsof we de komende maanden samen dit gaan opbouwen) is het weer bingo. Hij zegt dat hij wil stoppen. Het gesprek gaat ongeveer zo:
F: Ik wil niet meer verder en ga stoppen. Je bent niet wat ik op lange termijn zoek.
Laten we hier straks nog over bellen.
D: Ik weet niet of ik dat wel oke vind
F: Ik heb je uit ING gegooid
D: ?
F: Oh, die zin was op meerdere wijze te interpreteren
Hij dacht dat ik geld van hem ging overmaken. Wat super grappig is aangezien ik in zijn optiek niet streng genoeg was. Wat je nog niet weet is dat ik echt aan iets opbouw en ik vond het super leuk met hem. Dus ja, ik baalde oprecht.
Tijdens het gesprek komen we tot de conclusie dat we een kop koffie gaan drinken (met goedkeuring van Marc) en dan verder gaan kletsen. Dit was afgelopen maandag. Dinsdag hebben we een uur gebeld en een locatie uitgezocht… Het is nu woensdag en raad eens. Jup, Finito.
En waarom? Omdat hij verliefd op me is geworden en dan verandert het van spel naar echt. Hij ziet me niet als Meesteres maar als een vriendin/ minnares en wil niet vreemdgaan. Het komt te dichtbij. An sich een goede reden, maar laat het nu de tweede keer zijn dat dit gebeurt.
Dan heb ik een leuk slaaf, dan bouw je lekker contact op, leer je elkaar goed kennen en wordt de finesse van het spel helder… en dan, Einde.
En dan sta ik daar als Dominae toch machteloos aan de zijlijn. Mijn gevoel is ook geraakt en ik kan er niets aan doen. En eigenlijk ben ik nog iets, laaiend. Beelden van mij in een latexpak op hoge hakken met een lange zweep terwijl ik deze specifieke slaaf voor me uitjaag komen in me op. Ha, ik heb het wel in me, maar er moet op de juiste knop gedrukt worden. Piss me off and you will hurt.
En verder, zonder de melodramatische ondertoon, maar ik ben ook iets kwijt. Een spel, een fantasie, vriendschap, D/s. Het zorgt er in ieder geval voor dat ik 1 vande laatste 3 Mozartkugeln aan het veroberen ben en dit als eerste post schrijf. Wat een dipshit! En de reden dat ik boos ben? Niet om wat hij deed, want ik respecteer het dat hij niet emotioneel vreemd wil gaan… maar eigenlijk omdat ik er zoveel zin in had om verder te spelen. Omdat ik ook gefantaseerd heb over hoe het zou zijn om iemand eens live te ontmoeten. Omdat ik dit deel van BDSM pas net aan het ontdekken was en hem volledig vertrouw…
Het is lastig in de BDSM online jungle. Zal er dan eens iemand zijn die ik graag wil ontmoeten die het wel aandurft? En die het kan betalen? Ik heb het over een kop koffie of een lunch. Laten we zeggen…90% vanilla, maar vooral zonder verwachtingen behalve een goed gesprek.
Wellicht is dat het verschil tussen mij en andere (professionele) Meesteressen. Ik doe dit voor de hobby en het moet mij dus ook echt iets brengen. En als er geen slavecrush is dan ga ik iemand niet willen ontmoeten.
Dus ja, ik ben geraakt, boos, verdrietig en een avond alleen thuis maken dat ik me ook nog wat eenzaam voel. Ik loop naar de kast en pak de een na laatste Mozartkugel…